Bijna vijf jaar geleden mocht ik voor een jonge organisatie het interieurontwerp maken.
Voor een kantoorruimte, die ze toen net gehuurd hadden.
Er mocht toen van alles… niet.
Vloer moest blijven, wanden mochten maar beperkt veranderd worden, vandaar mijn keuze voor behang en zwart-wit.
Hun visie (iets met DNA) vertaalde ik uiteindeljk naar een uitvergrote fingerprint.
Voor de behanger toen een nachtmerrie, omdat ondanks goed genummerde banen ze een eigen leven leken te leiden… (behanger en behang!)🙄
Er waren drie pogingen nodig, om de afbeelding van dronken zebra naar fingerprint te laten muteren. 🦓
Maar zoals dat dan gaat: veranderingen binnen dit bedrijf, uiteindelijk verhuisden ze naar een andere stad, de kantoorruimte stond weer te huur…
Omdat een nieuwe huurder nieuwe wensen zal hebben, heeft de verhuurder de wanden zo gelaten zoals ze toen waren. Inclusief fingerprint.
Het toeval wil, dat me laatst een andere ondernemer vertelde dat haar man, een advocaat, in dit pand voor een nieuwe kantoorruimte was gaan kijken.
En hij daar graag een bepaalde ruimte wilde. Want daar was zo’n grappig behang op een van de wanden, dat heel toepasselijk was voor zijn werk.
Iets met een fingerafdruk!🤦♀️😆
Dacht ik dat ik iets bijzonders bedacht had. Blijkt mijn idee van toen zooooo uniek, dat de opvolger het zomaar wilt adopteren. Is dat nu een compliment?
Of zelfs een nieuwe manier van duurzaam ontwerpen? Moet ik nog over nadenken!🤔