Hoe kom ik aan nieuwe opdrachten? Gewoon, via mijn website, vaak via mond-tot-mond reclame of als vervolgopdracht van bestaande klanten. En soms ook helemaal anders. Zoals deze keer:
Een eerste gesprek met een potentiële klant. Al een half uur pratende over het nieuwe oude huis, de woonwensen, het plan van aanpak en ineens krijg ik tussendoor een compliment: „En hoe je toen die badkamer bij mijn broer ontworpen hebt. Helemaal geweldig! Toen hebben we gedacht: „Ja, we gaan toch echt contact opnemen met Petra!” Ehhhm! Mijn hersenen raken een beetje oververhit. Welke badkamer???
Terwijl ik in mijn geheugen alle projectlaadjes begin open te trekken op zoek naar deze badkamer, adviseert een klein duiveltje op mijn linker schouder: “Petra, niets zeggen, dankbaar lachen en zo intelligent mogelijk kijken”. Maar nog voordat ik dit twijfelachtige advies kan opvolgen, wordt het duiveltje gelukkig weggebokst door het goed opgevoede engeltje op mijn rechter schouder en ik zeg aardig: “Sorry, dat is fijn om te horen, maar de badkamer is niet door mij ontworpen.” “Oh”, is de reactie en even valt het stil, maar blijkbaar heb ik in het afgelopen gesprek nog iets zinvols gezegd, zodat ik toch de opdracht kan binnenhalen.
Geen twee weken later wordt ik gebeld door voor mij volledig onbekende mensen. Zij hebben net een oude woonboerderij gekocht, die ze willen gaan verbouwen. Of ik tijd heb voor een kennismakingsgesprek? Zeker! Tijdens onze afspraak vraag ik, hoe ze bij terecht zijn gekomen. Zij: “Ik ben de zus van ….!” Mijn reactie: “Wat fijn, dat zij mij heeft aanbevolen!” “Ja, maar je hebt toen ook zo’n mooie badkamer bij onze broer ontworpen! Toen dachten wij, jou moeten wij vragen!”
Zeiden ze net „badkamer”? Mijn oren zijn nog in spoedoverleg met het controlesysteem in mijn hoofd. En innerlijk lig ik in een deuk. Dat kan toch niet! Alleen het aardige engeltje bewaart houding en zegt: “Sorry, dit compliment hoor ik nu voor de tweede keer, maar helaas niet terecht. Een collega interieurarchitect uit Maastricht heeft het ontwerp gemaakt.” Het duiveltje voegt nog snel toe: “… maar zij is al in de tachtig en werkt, geloof ik, niet meer.” Even het alternatief onaantrekkelijk maken. (Pfui, Petra!)
„Oh” is ook hier de reactie. „Maar op je website staan wel ook nog andere mooie projecten!” Poeh, geluk gehad.
Waarom vertel ik dit? Omdat ik te vaak nog zie, dat mensen uit hetzelfde vak elkaar als concurrenten zien en niet als collega’s. Ben maar liever gewoon blij voor andere, die ook goed werk leveren en kijk met respect naar hun prestaties. Je weet maar nooit…
Ik mag nu aan de slag met twee mooie projecten. Even laten zien, dat ik nog meer kan dan alleen maar badkamers ontwerpen. Acquisitie is in ieder geval voorlopig niet echt nodig. Er zijn nog drie broers…